Droom speech

Bij een prijsuitreiking.

Droom speech

We waren onderweg naar de prijsuitreiking. 'Je gaat toch niet staan stamelen, mocht je die prijs winnen? Je zorgt wel dat je iets hebt voorbereid', was de mededeling die ik van thuis had meegekregen. Ik oefende op mijn reisgenote het verhaal met de droom van die ochtend.

'Ik moest een presentatie geven. Dat moest gebeuren op het hoogste punt van het gebouw. Ik kroop omhoog naar de leeuwenkop op de schoorsteen. Het moest nog hoger. Het eikenhouten keukentafeltje sleepte ik omhoog en daarbovenop nog een keukenstoel. Met de schilderijen in mijn hand klom ik erop, misschien wel veertig meter hoog. Het waren ook nog eens schilderijen van Rembrandt met daarop Het Schip van Michel de Klerk geschilderd. Op die hoogte woei het, meer dan ik beneden had kunnen vermoeden. Het moest natuurlijk gebeuren, de schilderijen vlogen uit mijn handen. Ik zag hun fladdervluchten boven de Spaarndammerbuurt. Ik moest als de weerga naar beneden en zag geen andere mogelijkheid dan me door de schoorsteen naar beneden te laten zakken. De vrouwen op straat weigerden om de schilderijen aan me terug te geven.'

Zoals iedereen weet werden we tiende. Een glas wijn. En weg dan!

Amsterdam-Den Haag, 12-20 februari 2015